Blijf-van-mijn-lijfhuizen zijn opvanghuizen voor slachtoffers van huiselijk geweld, meestal vrouwen en hun kinderen. De Nederlandse feministen van de jaren zeventig van de twintigste eeuw vonden dat er te weinig voor deze vrouwen werd gedaan. Daarom werden in 1974 de opvanghuizen opgericht. De blijf-van-mijn-lijfhuizen boden een veilige verblijfplaats op een geheime locatie.
Na de opvang in een Blijf-van-mijn-lijfhuis kregen de vrouwen andere huisvesting. Gemeenten speelden een belangrijke rol bij het beschikbaar stellen van een woning. Een doel was namelijk te zorgen dat de vrouwen weer op eigen benen konden staan.
Volgens deze bron trad de gemeente Hoorn 'met enige soepelheid' de vrouwen uit de opvanghuizen tegemoet. Als een vrouw tenminste uit de regio afkomstig was. Voor vrouwen van buiten de regio werd het 'van geval tot geval bekeken'.
